Nog een keertje India....oktober 2015

Beste allemaal,

Ik kan iedereen mededelen dat ik na 3 jaar opnieuw op reis/avontuur ga naar India.
Dit gaat plaatsvinden in oktober 2015.

Je kunt deze avonturen gaan volgen via:www.indiareis2015.reismee.nl

Ik heb er wederom heel veel zin in!

Spooktocht naar de ashram....ashramlife met Swami Niranjan en de cursus Ajapa Dharana

Beste mensen,

Inmiddels ben ik precies een week terug in Nederland. De eerste dagen was het weer echt wennen! Het eten....de temperatuur.........het tijdverschil (zelfs de klok werd nog een uur terug gezet)...de regeltjes en systemen hier in Nederland....maar ook mijn gezin weer om me heen.
Ik voel me hier weer helemaal op mijn plaats. Het gaat goed met me.:) Intussen komen per mail de eerste foto albums van mijn lieve reisgenoten binnen....

Zoals beloofd volgt hier een beknopt verslag van de ashramdagen....niet alle persoonlijke bevindingen/belevingen zal ik opschrijven...

Voor mij was de ashram de mooiste ervaring van deze reis. Het ashramleven....de satsangs (lezingen) van Niranjan en de Ajapa Dharana cursus.
Woorden zijn woorden en hebben niet de lading met wat ik voel. Ik heb ontzettend veel geleerd, waar ik de komende tijd mee vooruit kan. Mijn kijk op een aantal zaken zijn veranderd. Er zijn zeker nog dingen die ik moet verwerken. Er is geen betere leerschool dan het dagelijkse leven. Het is de kunst om dit leven echt te leven!
De komende dagen worden enkele verhalen nog wat uitgebreid en voorzien van foto's.

We gaan weer even terug in de tijd...

Zaterdag, 13 oktober 2012 'Onderweg naar de ashram'

Onderweg per trein naar Jamalpur (nabij Munger)
We zouden die nacht om 01.00 uur vertrekken omdat het 'maar' een uur rijden zou zijn naar het treinstation. Toen ik na het slapen beneden in de lobby van het hotel aan kwam, bleek onze taxichauffeur en een afgevaardigde van een reisagentschap er al sinds 23.30 uur te zijn. Deze keurige man maakte een nerveuze indruk en vertelde dat hij zich zorgen maakte vanwege de drukte op de weg. Er zouden verkeersopstoppingen zijn. Maaike vond dat wel meevallen en zei dat we makkelijk om 01.00 uur konden vertrekken. Maar goed...we vertrokken kort na 01.00 uur. Ik probeerde tijdens de taxirit wat te gaan slapen en deed m'n ogen dicht. Ik voelde me wat wegdutten.....kort daarop werd ik wakker toen we in een soort file stil stonden. Het eerste waar iedereen aan dacht was: 'halen we op tijd onze trein'....ik viel weer weg in slaap en hoorde kort daarop: 'onze chauffeur is aan het spookrijden'....dat vond ik niet zo'n geweldig idee....maar zigzaggend gingen we verder. Op de vraag: Waarom spookrijden?...kwam al snel het antwoord: We hebben een trein te halen..

Plotseling werd er geremd..we blijken ook nog een lekke band te hebben. Er moest wat bagage achteruit gehaald worden, omdat de reserveband eronder lag. Met man en macht hoorde ik de chauffeur en afgevaardigde van het reisagentschap aan het wiel rukken en moeren los- en weer vastdraaien..
Toen weer verder in de donkere nacht...talloze auto's met nauwelijks verlichting hebben we ingehaald. Gelukkig de eerste aankondigingsborden voor het treinstation doemden.
We hebben het gehaald! Wat een spooktocht! Snel de taxibus geparkeerd. Er werd een handkar voor de bagage geregeld en met snelle pas richting het perron. Onze trein bleek 20 minuten vertraging te hebben opgelopen. Dat kwam nu heel goed uit. We konden bijna meteen instappen.

Normaal gesproken heeft iedereen een plekje in de trein. Je hebt namelijk een treinkaartje en een plaats is gereserveerd en bevestigd op je naam. Ik had al snel mijn plaats gevonden. Enkelen van mijn reisgenoten troffen hun plaats bezet aan. Er lagen andere mensen te slapen. De treinconducteur moest er worden bijgeroepen. En na een controle en een uur verder had iedereen een plaats. Niet per definitie de plaats van je treinkaartje....maar een ander aangewezen plaats. Op dat moment ben je moe en wil je slapen en maakt het niet meer uit. Helaas waren er geen voldoende dekens en kussen beschikbaar. Ik heb die nacht bijna niet geslapen vanwege de airco en het gebrek aan een deken en kussen. Gelukkig had ik wel een lakentje.

Na deze spannende nachtelijke rit per taxi en trein zijn we op het treinstation in Jamalpur aangekomen. Vanaf hier reden we per taxi dan het allerlaatste ritje naar de ashram in Munger. Het is een stukje van ongeveer 25 minuten. Ik wist dat mijn dochter Simone vandaag jarig was. Ik moest wel rekening houden met het tijdverschil van 3,5 uur. In India is het 3,5 uur later. Als ik te snel zou bellen zou Simone nog in haar bed liggen. Van Marion had ik in de avond daarvoor nog een sms gehad dat ze wat vroeger naar de training moest. Dus dat kwam goed uit. Op het moment dat we arriveerden in de ashram lukte me het om haar 'live' aan de de telefoon te krijgen en te feliciteren met haar 20e verjaardag.

Haaaa...heerlijk weer hier in de ashram. Vertrouwd omdat ik in 2009 hier 4 dagen ben geweest. Zoals bij de meesten bekend, is mijn doel hier in de ashram om de lezingen van Swami Niranjan en de cursus bij te wonen.
Verder natuurlijk het echte ashramleven. zoals bijvoorbeeld werken in de keuken.
Swami Muktidharma kwam ons tegemoet lopen om ons te begroeten We gingen ons bij de receptie inchecken. De paspoorten werden bij Maaike ingeleverd. Ikzelf ging in een rij op de grond zitten om mijn persoonlijke waardevolle (geld) spullen in bewaring te geven. Je moest op een formulier precies de aantallen bankbiljetten en geldeenheid aangeven en uittellen. Deze werden in een enveloppe gedaan en in een kluis gelegd. Op dat moment viel er een last van me af. Twee weken lang heb ik met een geldbuidel op mijn buik rondgelopen. Nu ben ik hiervan verlost!

Vandaag stond er nog niets op het programma. Ik deelde zoals gewoonlijk met Spencer een kamer. Ons gebouw was gloednieuw!

Ik was in 2009 nog getuige van een betonnen omhulsel. Pas dit jaar zijn een aantal nieuwe gebouwen in gebruik genomen. Dat moet ook wel omdat er steeds meer mensen de ashram bezoeken. Mannen zijn gescheiden van vrouwen. In principe lig je met 2 personen op een kamer.
Het is17.00 uur. Toen werd het tijd voor het avondeten.

Heerlijke rijst met bonen in een lekkere saus en chapati (brood). Het is de bedoeling dat je steeds in stilte (mouna) eet. Op die manier ben je even bij jezelf en je gedachten en proef je daardoor het eten beter. Ik moet er ook steeds aan blijven denken om op tijd mijn Paludrine (malariatabletten) in te nemen. Frans, ook een Paludrineslikker, herinnert me er steeds weer aan. We deden dit bij het ontbijt en avondeten. Dus 2x per dag.....en als we straks weer in Nederland..nog eens 4 weken lang.
Om 18.00 uur was het kirtan zingen. Vanavond stond in het teken van de Maha Mrityunjaya mantra. Er werden namen voorgelezen van mensen die bijvoorbeeld ongeneeslijk ziek waren en waarvoor deze kirtan werd gezongen. Er werd een hele lijst opgelezen en ik kreeg last van mijn knieën....want je zit daar namelijk altijd op de grond. Tenzij je iets mankeert kun je op een stoel zitten. Na een paar keer mijn benen te strekken ging het wel weer. De mantra werd 108 keer gezongen. Dit is ook het aantal kralen aan een mala (kralensnoer). Er werd door een kinderkoortje voorgezongen en iedereen zingt het dan na. Het was een heel mooie happening. Aan het eind had ik opnieuw pijnlijke knieen en vermoeide rug. Ik besefte toen dat ik al een lange vermoeiende (reis)dag achter de rug had.

Terug op de kamer samen met Spencer nog even de dag doorgenomen...voor hem de 1e dag dat ie niet gerookt heeft....

Welterusten...gaap...

Munger, zondag 14 oktober 2012

Afgelopen nacht heb ik heerlijk geslapen. Van 's avonds 20.00 uur tot 05.00 uur in de ochtend. Ik had de wekker op 06.00 uur ingesteld, maar ik werd al om 05.00 uur wakker. Er is hier een of andere ashramklok. Elk uur hoor je op het hele terrein een deuntje gevolgd met een aantal klokslagen....grappig eigenlijk!
Vanmorgen was er Chai (thee), linzen en koekjes bij het ontbijt. Zeer smaakvol en meer dan genoeg. Ik merk dat ik las had van wat hoofdpijn. Dat had zeker te maken met het afkicken van koffie en het onregelmatig slapen tijdens de treinreis.

Na het ontbijt...iets waar ik lang naar had uitgekeken...een satsang (lezing) door mijn leermeester Swami Niranjan. Daar zat hij dan! Wat een uitstraling!! Iedereen voelde zijn aanwezigheid. Hij keek in je ziel.

Iedereen werd persoonlijk voorgesteld. Je naam en land werd opgenoemd...je ging dan staan en groet dan met 'Hari Om'. Was trouwens wel heel grappig. Rob en José stonden bij de ashram vermeld dat ze uit Nieuw Zeeland kwamen, waardoor iedereen moest lachen. Niranjan ging daar nog op een humorvolle manier verder op in.

Niranjan legde uit dat de satsangs (lezingen) in het teken van Navaratri stonden. Deze zouden over 2 dagen plaats vinden. Niranjan legde uit wat Navaratri betekent.
Navaratri is een hindoestaans festival waarbij de drie verschijningsvormen van de hindoestaanse Moedergodin Shakti worden aanbeden. Het is een festival wat in totaal negen nachten en tien dagen duurt. Navaratri staat bekend als een festival van dans en aanbidding. Navaratri is één van de belangrijkste hindoestaanse festivals en symboliseert de triomf van goed over kwaad. Nava betekent letterlijk negen in het Sanskriet en ratra betekent nachten. De tiende dag van het feest wordt Dasera genoemd. Tijdens deze periode worden Durga, Lakshmi en Saraswati vereerd als drie verschillende manifestaties van Shakti. Shakti representeert de dynamische krachten die volgens het hindoeïsme door het universum bewegen. De eerste drie dagen van Navaratri zijn gewijd aan de godin Durga, de zogenaamde krijgergodin. Haar verschillende incarnaties, Kumari, Parvati en Kali, worden tijdens deze drie dagen aanbeden. De drie dagen daarna staan in het teken van de godin Lakshmi, de godin van de welvaart. De laatste drie dagen worden gebruikt om de godin van de kennis, Saraswati, te aanbidden.

Niranjan had het vervolgens nog over de eenheid van 'Head, Heart and Hands'. Hoe je deze moest ontwikkelen om een liefdevol mens te worden.

De komende Satsangs zou Niranjan hier verder op in gaan.
Van al deze lezingen worden boekjes (de zogeheten Satsang series) uitgebracht die volgend jaar oktober bij de Wereldconventie worden aangeboden.

Poeh...........wat een lezing....muisstil was het de meeste tijd ....afgewisseld met wat humoristische voorbeelden door Niranjan.
Ik keek alweer uit naar de volgende satsang over 2 dagen.

Nog even over onze slaapkamer in het nieuwe gebouw.

Mooie bedden met een dikker matras dan in 2009. Een mooie afsluitbare kledingkast, met daarin extra dekens en een muskietennet. Spencer en ik hebben onze slaapkamer op de 1e verdieping, kamer 102. Beneden, gelijkvloers, is de toiletgelegenheid. Links een aantal toiletten, in het midden de wastafels en rechts de douchehokjesl. Uhm...even uitleggen....de douchehokjes zijn niet zoals je deze voorstelt zoals in Nederland. In elk douchehokje staat een grote emmer en een kannetje. In de muur zit een kraan. Het is de bedoeling dat je de emmer vult en met het kannetje het water op je lichaam gooit. Zeer verfrissend, en zeer kostenbesparend! Je gebruikt veel minder water dan dat je dit met een gewone douche zou hebben. Het gebouw heeft iemand als gebouwverantwoordelijke aangesteld. Verder is er iemand verantwoordelijk voor de verdeling van het corvee. En tenslotte is er ook nog iemand aangewezen die controleerd of iedereen om 20.00 uur in het gebouw aanwezig is voor de nachtrust.
Je moet jezelf iedere avond op een lijst aanvinken dat je op de kamer bent en in het gebouw blijft voor de nacht. Spencer was het een keer vergeten om aan te vinken, met het gevolg dat er na 20.00 uur aan de deur geklopt werd voor controle. Toen hij zag dat Spencer er was, was alles oké en kon hij worden afgevinkt voor aanwezig. Het lijkt allemaal een omslachtig systeem, maar het werkt uitstekend. De Ashram voelt zich namelijk volledig voor jou en je veiligheid zeer verantwoordelijk.

Voor aanvang van de cursus vanmiddag hadden we nog een korte introductie met de overige deelnemers van de cursus. Deze mensen komen voor een groot deel uit Nieuw Zeeland, een paar uit de USA, Canada en een persoon kwam uit Delhi. Een leuke jongen overigens!

'S middags de aanvang van de cursus Ajapa Dharana gegeven door Swami Karma Karuna uit Nieuw Zeeland.

Zij runt samen met Swami Muktidharma het centrum Anahata. Ze legde uit dat Muktidharma opdracht had gekregen om voorbereidende werkzaamheden te verrichten voor de komende Wereldconventie volgend jaar.
We kregen de eerste yoga oefeningen. Daar waren we ook wel aan toe. De afgelopen weken is daar geen tijd voor geweest. Mijn lichaam voelde ook zeer stijf.

Langzaam kwam er verbetering. De oefeningen waren uiteindelijk erop gericht om een langere tijd te kunnen zitten, want de meditatie oefening Ajapa Dharana gebeurt in meditatie zit. Na de yoga houdingen gingen we aan de slag met de 1e fase van de meditatie Ajapa Dharana. Mooie maar tegelijkertijd ook een inspannende oefening. Je moet dan wel zo'n 25 minuten doodstil zitten. Ik was niet ontevreden na deze eerste les.

Er was een verassing vanavond. In 1e instantie zou er geen avondprogramma zijn. Maar tot onze verbazing werd er een film gedraaid, genaamd Evan Almighty uit 2007. Het verhaal gaat over het bouwen van de Ark van Noah....ach een B-film maar toch wel humoristisch en met een boodschap. De film was in de openlucht....had gelukkig wel muggencreme bij me.

Munger, maandag 15 oktober 2012 'Ashramroutine'

Vanmorgen vroeg opgestaan. De yogalessen waren van 05.30 tot 06.30 uur. Echte 'wakker worden' oefeningen
Om 07.00 uur ontbijt, uiteraard in stilte.
Van 07.30 - tot 08.30 uur Seva. Voor mij betekende dit dat ik in ons eigen gebouw schoonmaakwerkzaamheden ging doen. Anderen melden zich bij de receptie van het hoofdgebouw om daar bepaalde klusjes te doen.
Om 09.00 uur kregen we weer het vervolg van de Ajapa Dharana meditatie. Het is hier nu niet van belang om op deze techniek in te gaan.
Om 11.30 uur wasde lunch. Hierna is het rusten tot 13.30 uur. Je kon dangewoon op bed gaan liggen of wat gaan schrijven of wandelen. Dan is er de theepauze om 13.30 uur en hierna Seva vanaf 14.00 uur. Later in de middag het vervolg van de Ajapa Dharana cursus.'s Avonds is het Kirtan zingen. Dit is zo'n beetje de ashramroutine voor mij. Maar....er kan altijd van afgeweken worden....

Munger, dinsdag 16 oktober 2012 'Satsang serie Swami Niranjan'

Vanmorgen eerst het yoga gedeelte gedaan en de Seva. Hierna volgde weer een Satsang van Niranjan. De satsang vond plaats op de 2e verdieping van het hoofdgebouw. Hier was een gigantisch grote zaal waar enkele honderden gasten de lezing konden bijwonen. Tevens vormde deze satsang de opening van de Navaratri. Deze ochtend ging Niranjan o.a. in op de evolutie van de mens en zijn religie. Alle religies passeerden de revue. Met heldere bewoordingen sprak hij zich uit dat de religies zijn ontstaan vanuit de gedachten van de mens. Hij benadrukte dat hij tegen geen enkele religie was!
Niranjan beëindigde elke satsang met een humoristische anekdote en een samenzang waarbij hij zelfs ging staan en klappen. Iedereen zong en danste dan mee.Je kon dan zijn grote glimlach van oor tot oor zien.....wat een man!!!

Vanmiddag konden we in de ashramwinkel boeken kopen. Ik had de ontbrekende satsang yogadristhi boekjes van Niranjan gekocht. Een spotprijsje...slechts 100 roepies elk. Nog geen Euro 1,80 per stuk. Verder had ik nog een kleine armband mala gekocht. Mijn reisgenoten kochten erop los. Voor de meesten waren het allemaal nieuwe en onbekende boeken. Ik heb alle boeken thuis in mijn bezit!

Vanmiddag heb ik in de keuken gewerkt. Dat was heel erg leuk! Ik kreeg van een dame een briefje in mijn handen gedrukt dat ik 40 kilo aardappelen moest afwegen uit een zak van 50 kilo. De overige 10 kilo moesten in 2 porties van elk 5 kilo verdeeld worden. Verder 3 kilo wortelen en 2 kilo sperzieboontjes. Na het afwegen moest ik deze naar een genoemde ruimte brengen waar andere reisgenoten en cursisten de groenten moesten snijden of schillen. Wat we dan 's middags aan groenten in de keuken verwerkte, zag je bij het avondeten terug. Een heel leuk samenzijn was dit. Op dat moment heb je wat meer contact met je mede reisgenoten. We zien elkaar wel, maar contacten zijn beperkt vanwege het ashram programma. Sowieso is het tijdens het eten altijd Mouna (stilte). Op deze manier kom je ook wat meer in contact met jezelf...en daar gaat het juist om.

Later in de middag het vervolg van de Ajapa Dharana cursus. Weer een fase in de oefening verder. Best pittig omdat je veel met visualisatie moest werken. Mij ging dat gelukkig goed af. En het bleef maar warm....tegen de 38 graden. Je blijft zweten...en daarom is het belangrijk om water te blijven drinken. Nu we het over het drinken van water. Er is maar één aftappunt voor drinkwater, en dat is naast het hoofdgebouw. Daar staat een watercontainer met een kraantje. Hier kun je veilig drinkwater tappen. Als je er een langere tijd in de ashram verblijft kun je je gewend maken om water uit de overige kranen te drinken. Dit water is ook zuiver, maar iets minder gezuiverd.

Vanavond werden we uitgenodigd voor een havan (vuurceremonie) in de Achara.

(De Achara)

Dit is een krachtplaats waar vaak invocaties/mantra's gezongen worden. Hier beoefent Niranjan zijn dagelijkse sadhana. Deze plaats in de Achara is normaal gesproken voor niemand toegankelijk. Hooguit bij hoge uitzondering. Speciaal voor Navaratri zijn wij met nog een aantal genodigden daar welkom. Op het terrein zijn kleine tempeltjes gevestigd waar de goeroes zoals Sivananda en Satyanda worden vereert. Verder is er een speciale plaats ingericht waar de vuurceremonie (havan) kon plaatsvinden. Swami Niranjan vertelde ons dat de komende dagen elke ochtend om 06.00 uur en elke avond om 18.30 uur een Havan zal plaatsvinden.
Iedereen kreeg een plaatsje op de grond toegewezen. Ik voelde een enorme energie/power!!Vervolgens starte de muziek, waarbij Niranjan eerst Sivananda en Satyananda zegent. Hierna nam hij plaats voor de havan. Nu volgde een gezamenlijk reciteren van een 1000 mantra durende tekst. Elke mantra eindigde op swaha, waarbij speciale kruiden op het vuur gegooid werden. Swami Niranjan zat bij het vuur met enkele sannyasins. Geweldig mooi om te zien...en je voelde heel goed de uitwerking in de vorm van power/energie vanwege deze havan. Doordat dit soort havans hier vaak plaatsvinden, wordt dit gebied enorm opgeladen. Zo'n havan heeft een geweldige uitwerking op alle levende wezens en hun omgeving. Het is wel een lange zit.

Munger, woensdag 17 en donderdag 18 oktober 2012 'Satsang series Swami Niranjan'

Vanaf gisteren volgen we dus de komende dagen hetzelfde tijdschema:
06.00 uur In de Achara, havan met Niranjan
09.00 uur Satsang serie mbt Navaratri met Niranjan; thema ging voornamelijk over je eigen verantwoordelijkheid en keuze en de levensfases van de mens (ashramas)

's Middags weer het vervolg van de cursus Ajapa Dharana....de cursus wordt steeds pittiger, maar zeer zeker niet minder interessant.
Tussen de bedrijven door heb ik met mijn fotocamera vele foto's gemaakt van de mooie tuinen van de ashram.

De afgelopen dagen kwam ik nog oude bekenden van eerdere reizen tegen. Allereerst een Nederlandse vrouw. Ik zag en sprak haar in 2005 in de ashram in Rikhia en in 2009 hier in Munger. Ze is hier in de ashram in Munger blijven wonen. Ik kwam ook nog een andere vrouw uit Slovenië tegen. Haar kende ik nog van Rikhia in 2009. Zij volgt nu de 3 jarige Sannyasa opleiding. Deze is afgelopen januari gestart. Heel toevallig kwam ik ook nog een Engelsman tegen die dezelfde cursus in 2009 in Rikhia deed. Ook hij volgt nu de 3 jarige opleiding. Heel erg leuk om deze mensen/bekenden weer terug te zien.

18.30 uur In de Achara, havan met Niranjan

Munger, vrijdag 19 oktober 2012 'Satsang serie Swami Niranjan verjaardag Karlijn en initiaties'

Twee belangrijke dingen vandaag:
1. Vandaag is Karlijn jarig.
We hadden in Varanasi een koperen Ganesha beeldje voor haar gekocht. We zouden dit vanmiddag gezamenlijk aan haar geven.
2. Vanavond worden belangstellenden geinitieerd door Swami Niranjan op de bijzondere locatie Paduka Darshan, ook wel Sannyasa Peeth genoemd.

Maar eerst:
06.00 uur In de Achara, havan met Niranjan
09.00 uur Satsang serie mbt Navaratri met Niranjan; thema ging voornamelijk over 'goede en slechte gedachten' en hiervan je eigen getuige te zijn
's Middags werd er tijdens het cursus gedeelte uitleg over de initiaties gegeven. Sommige reisgenoten en cursisten hadden aangegeven om een mantra te ontvangen, anderen een spirituele naam en anderen kozen voor een initiatie in Jignasu of Karma Sannyasin. Karma Karuna en Maaike gaven uitleg over deze initiaties.

Vanavond zal Swami Niranjan initiaties geven op de locatie Paduka Darshan, ook wel Sannyasa Peeth genoemd. Deze ligt op loopafstand van de ashram en hier staat het huis waar Satyanandawoonde voordat hij de ashram ging bouwen.

Direct na de lunch hadden we, zonder dat Karlijn het wist, afgesproken om haar verjaardag een beetje te vieren.

Er was ook een fluitspeler die op ons signaal een mooi lied begon te fluiten. Op een grasveld was een mooi laken uitgespreid versierd met bloemetjes en een mand vol met versnaperingen. Maaike had een fles Aloe Vera bij. Een scheutje van dit in je glaasje met water gaf een heerlijke frisse smaak. Even nadat iedereen er was kwam heel verrast Karlijn aanlopen. De fluitspeler begon te blazen op zijn fluit. Karlijn was helemaal verrast. Dit is toch wel een heel bijzondere manier om je verjaardag te vieren zover van huis! De versnaperingen werden uitgedeeld...en ons kadootje door Karlijn uitgepakt.

Ze was helemaal ontroerd toen ze het beeldje zag. Dit beeldje zou een bijzondere plaats in haar yogaruimte krijgen. En het zal voorgoed een herinnering aan deze dag/reis en groep zijn.

De mensen die geinitieerd willen worden moesten even voor ons naar Paduka Darshan. Zij werden op de juiste plaats gewezen. Kort daarop ben ik met een grote groep naar die locatie vertrokken. Het was ongeveer een klein kwartiertje lopen.

Tijdens de wandeling kwam ik spelende kinderen tegen, maar ook nieuwsgierige mensen. De locale bevolking heeft veel ontzag voor de ashram. Hieraan kun je zien dat de ashram vele goede dingen voor de directe omgeving doet. Toen ik op het terrein Paduka Darshan aankwam werd ik naar mijn plaats gebracht. Er was een podium met een gigantische glazen wand met de afbeelding van de Sri Yantra.

In het midden van het grasveld waren grote cirkels met daarin de mensen die geinitieerd werden.

Zij waren herkenbaar aan de kleur van de omslagdoeken. Wit was voor de mantra....geel voor Jignasu....en oranje voor Karma Sannyasin.
Swami Niranjan opende de avond zittend op het podium. Hij startte de havan met de bekende 1000 mantra's. Tijdens deze havan ging hij de mensen initiëren. Hij hield dan een mala voor zijn voorhoofd en hing deze vervolgens bij de persoon om, begeleid met een boekje. Bijzonder mooi en ontroerend om te zien. In de tijd dat ik zelf de initiatie kreeg, in 2001, 2005 en 2009 had ik mijn ogen gesloten. Nu kon ik van dichtbij meemaken hoe dit in zijn werk ging. Ondertussen werd ik gestoken door een paar muggen. José en Rob boden mij gelukkig een muggenstick aan. De insectenplaag werd steeds erger. Iedereen had er last van. Op de ruggen voor mij zag ik zelfs een paar krekeltjes kruipen. Iedereen zat in zijn haren. Gelukkig kon het nu niet lang meer duren. Swami Niranjan sloot deze avond af en we liepen rustig richting de uitgang. Hier werden we in 2 rijen opgesteld voor het vervoer per auto naar de ashram. 's Avonds is het op straat te onveilig om alleen rond te lopen. Zoals al eerder gezegd, voelt de ashram zich volledig verantwoordelijk voor ieders veiligheid. Daarom werd iedereen per auto terug gebracht. Uiteindelijk was het al laat geworden.
We moesten toen nog eten en daarna snel naar bed.....morgen weer een dag!

Munger, zaterdag 20 oktober 2012 'Satsang series Swami Niranjan' + persoonlijke ontmoeting

Onze voorlaatste dag in de ashram.
Vandaag weer een verassing.....we hebben een persoonlijke ontmoeting met onze cursusgroep en Swami Niranjan. Dit zal zijn om 07.45 uur in de Jyoti Mandir.

Maar eerst:
06.00 uur In de Achara, havan met Niranjan

Meteen na de havan de persoonlijke ontmoeting met Niranjan in de mandir.

Hij vertelt ons over de wereldconventie volgend jaar en wat de plannen zijn voor de komende jaren. Ook passeren nog recente onderzoeksuitslagen wat yoga voor uitwerking heeft in de gezondheidzorg. Dit heeft er toe geleid, dat vanaf nu in heel Australië yoga als erkende therapie mag worden toegepast in de zorg. Dat is een doorbraak....een mijlpaal!! Verder de plannen voor de komende jaren. Er worden steeds meer onderzoeken gedaan naar de uitwerking van yoga op de mens en zijn omgeving. Verder kondigt Niranjan een nieuwtje aan: Een eenmalige9 maanden durendeGurukul lifestyle cursurswordt van 01 februari t/m 31 oktober 2013 in de ashram gestart. Dit is een unieke kans en buitengewone ervaring voor de geinteresseerde.

Na deze uitleg was er korte tijd voor het stellen van vragen. Deze vragen gingen over de betekenis van de spirituele namen die de mensen gisteren bij de initiatie hebben gekregen. Dan was ineens de tijd om, omdat Niranjan meteen om 09.00 uur de satsang ging doen. Hij zegende nog een paar mala's en ik kon nog net op tijd een pak met 'Nederlandse' koekjes overhandigen, wat hij erg op prijs stelde.

Aansluitend was om 09.00 uur de Satsang. Niranjan sprak zeer bezield over een groot aantal onderwerpen. Een van deze onderwerpen was Dharma. Je moet jezelf afvragen of je overeenstemmig je dharma (doel in het leven) leeft.
Heel belangrijk is dat je HOOP' nooit mag verliezen, en dat je in jezelf moet geloven. Hij gaf een voorbeeld: 'Er zijn 3 kaarsen. Kaars 1 gaat uit; deze kaars heet VREDE; kaars 2 gaat uit; deze kaars heet LIEFDE. De 3e kaars heet HOOP en met deze kaars steekt een klein kind de 2 overige kaarsen opnieuw aan. Een heel mooi voorbeeld.
Verder sprak Niranjan over het belang van de persoonlijke mantra. Dit is het belangrijkste wat er is. Door het herhalen van de mantras komen herinneringen en indrukken (samskaras) naar boven zodat je daarvan voor altijd kunt bevrijden. Nog vele andere belangrijke onderwerpen kwamen aan bod.
We besloten deze satsang met een paar kirtans.
Voor mij was dit tevens de laatste satsang omdat we morgen vertrekken.

Vanavond gingen we weer naar de Paduka Darshan voor de havan met de 1000 mantras.

Steeds vind ik dit een buitengewoon krachtige beleving. Er gebeurt dan iets met je. We zongen nog een paar kirtans. Tot slot was er nog een gast optreden van een van onze cursisten. Hij kwam uit Hawai...en hij zong 2 Hawaiaanse liedjes en speelde een ukulele. Het klonk zo mooi....ALOHA....hahahaha...iedereen klapte en lachte om deze vrolijke liedjes.
Hierna werd iedereen weer veilig per auto naar de ashram gebracht.

Op onze kamer hebben Spencer nog heerlijk de dag doorgenomen. Spencer vond deze ervaringen op de ashram ook geweldig. En....hij rookte nog steeds niet!! Knap dat ie dit zo goed volhoudt....samen maakten wij er grapjes over....hoe zou een sigaret smaken? plaagde ik dan. En hij weer...hoe zou een kop koffie smaken....haha....en meer van deze onzin. We hebben in elk geval veel plezier samen.......

Van Niranjan heeft iedereen een volle tas met boeken, CD's, pot met rijst, eej sjaaltje etc. gekregen. Een kadootje van de ashram en stimulans om kennis te onderhouden van deze mooie Satyananda yoga traditie.

Zondag was het afscheid nemen van de ashram en wachten we op de taxi's voor het vervoer naar de nachttrein richting Delhi.....

Niet voor Aris....

Aris besloot om nog 2 weken in de ashram te blijven. Hij gaat samen met Swami Muktidhama een rotstuin aanleggen bij de Paduka Darshan.

Weer terug in Nederland.....Aris besloot om in de ashram te blijven...

Schiphol, 24 oktober 2012

Vanmorgen zijn we na een tussenstop in Zurich om 08.45 uur veilig geland in Nederland. Na een lange nacht reizen is hiermee het einde gekomen van deze bijzondere en geweldig mooie reis. Ik was nog vergeten te melden dat Aris nog 2 weken in de ashram in Munger blijft. Hij gaat daar samen met Swami Muktidharma een rotstuin in de ashram aanleggen. Een hele zware maar zeer zeker mooie klus om te doen, Aris kennende :) Hij is dus niet met ons teruggekeerd naar Nederland.

Op Schiphol namen we van mekaar afscheid, en ieder ging huiswaarts. Ik ging met de trein naar huis. Ineens besefte ik, dat ik mijn OV chipkaart moest opladen, anders kon ik niet reizen. Dus meteen maar zo'n oplaadapparaat opgezocht....en even uitvogelen hoe het ook weer moest. Het viel niet mee om meteen om te schakelen. Dat zal de komende dagen wel opvallen.Na het opladen en inchecken ben ikop m'n gemak met de trein naar huis gegaan. Het is mooi om langzaam de welbekende landschappen weer te zien. Wat me erg opviel waren de gekleurde herfstbladeren aan de bomen.

Ik heb de laatste weken veel prachtige en nieuwe gebieden gezien. De grotten van Ellora en Ajanta waren zeer bijzonder! En ook Varanasi blijft bewonderenswaardig met zijn vele tempels en puja's!

Natuurlijk was ik blij dat ik ook weer oude bekenden terugzag...maar zeer zeker aangenaam verrast om nieuwe reisgenoten te ontmoeten. Sjonge...wat hebben we samen toch mooie gesprekken gevoerd. Het was een fijne groep....!

De ervaringen in de ashram zijn voor mij wel de meest mooie momenten geweest. Eindelijk weer terug bij mijn leermeester Swami Niranjan. Ik heb geweldig genoten van zijn Satsangs (lezingen) en de viering van Navarati. Het zingen van mantra's...vooral tijdens de vuurceremonie. Ook de cursus Ajapa Dharana was bijzonder interessant en leerzaam! Ik heb veel geleerd en vernieuwde inzichten en inspiratie verkregen.

Ik heb gelachen, gehuild, me verbaasd en verwonderd.... Ik voel me zeer verrijkt, bevoorrecht en dankbaar!
Ik moet nog het een en ander verwerken, maar dat gaat ook z'n plekje krijgen. Bovenal ben ik Maaike heel dankbaar voor de hele organisatie en het steeds weer bijsturen wanneer een taxi bijvoorbeeld niet kwam opdraven....Chapeau!

Binnenkort verschijnt hier nog een verslag van de dagen in de ashram. Verder worden de verslagen uitgebreid met tekst en foto's....en de nodige typevautjes eruit gehaald...

Nu ben ik toch wel een beetje vermoeid van de reis en geniet nog heerlijk na van dit reisavontuur.... ik laat alles maarrustig op me afkomen....

Hari Om Tat Sat

Ramdev / Ron

Bezoek Lodi Park...nog een laatste gezamenlijke avondmaaltijd....en dan naar de luchthaven

Delhi, dinsdag 23-10-2012

Vanmorgen heb ik samen met Mary en Corry een bezoek gebracht aan het schitterende Lodi Park. Het is een geweldige rustige locatie midden in het drukke Delhi. Met een motorriksja zijn we er heen gereden. Ongeveer 8 km en met het zeer drukke verkeer ben je dan toch al gauw een 25 minuten onderweg. Met een goede onderhandeling met de chauffeur hebben we 90 roepies betaald (Euro 1,60). En dat deel je dan met z'n drieen. Ongetwijfeld zal een Indier veel minder betalen.

We hebben er heerlijk gewandeld en gekeken naar de uit de 15e eeuw daterende tombes van de Lodi familie. Een heel mooie watervijver.

Alles schitterend gelegen in die mooie tuinen. Er zijn verschillende soorten bomen en planten en hele grote gazonnen. Heel oude dikke bomen zorgen voor de schaduw.

Ook zijn er vele vogels te bewonderen. Binnenin het park is het een nationaal Bonsai bomen gedeelte aangelegd. In alle soorten en maten worden deze bomen zeer zeer zorgzaam onderhouden. Het valt meteen op dat je hier weinig westerlingen vindt, en eigenlijk alleen maar Indiers. Ze zitten vaak gezamenlijk in een groepje te babbelen. Een paar verliefde stelletjes....maar ook joggers.

Na een complete wandeling heb ik Corry en Mary afgezet in Janpath. Zij gingen kijken in een winkeltje naar Thangka's. Dit zijn oude kleden die zijn beschilderd d.m.v. een uniek schildermethode. Ze zijn hierdoor heel kostbaar. Ik ben doorgereden naar ons hotel. Even opgefrist.....de reistas nog eens even gechecked. Een paar dingen heb ik voor het vertrek voor vanavond er uitgehaald, wat andere dingen er ingestopt. Dadelijk ga ik lunchen met Spencer, en nog een laatste paar boodschapjes doen.

Met Spencer nog effe wat winkeltjes af....da's altijd heel erg leuk.....behalve toen het plotseling begon te waaien. Een grauw gelige lucht kwam op ons af...zag er angstaanjagend uit. Spencer en ik zagen Indiers naar wat steegjes vluchten. Dat deden ze natuurlijk niet voor niets! Wij besloten om maar hetzelfde te doen. We stonden met onze rug tegen een muur als beschutting voor de plotseling opkomende zandstorm.....toen werd het ineens heel erg donker....bliksemflitsen en donderslagen waren te horen en heel grote druppels vielen naar beneden. De wind was plots gaan liggen en we besloten toen om snel terug te lopen naar ons hotel. Daar aangekomen begon het te stortregenen...en in een mum van tijd stond onze straat helemaal blank.....

(Straten staan blank na een hoosbui, Hotel Ajay in Delhi)

We hebben vanavond gezamenlijk gegetenop het dakterras van Hotel/restaurant Metropolis hier in de buurt.

Het is onze afscheidsavond. Nog een laatste keer samen eten voordat we naar de luchthaven vertrekken. Op Yvonne na waren we compleet....waar is Yvonne...? Iemand wist te vertellen dat Yvonne nog naar een winkeltje terug was gegaan. Spencer besloot om haar te gaan zoeken. Hij was maar net weg, of Yvonne kwam er aan. Gelukkig kort erna was ook Spencer weer terug. We hadden elkaar heel wat verhalen te vertellen op deze leuke afscheidsavond.Heerlijke gerechten staan hier op het menu. Ik koos voor de schotel Biryani....dat werd smullen!! We beseften met z'n allen dat dit onze laatste avond was......

Onze taxi komt om 21.00 uur ons ophalen voor het vertrek naar de luchthaven. We landen, als alles meezit, morgen rond 09.00 uur in de ochtend (Nederlandse tijd).

Dit was het dan voor nu.....tot morgen allemaal!!!

Liefs, Ron

Vanuit de ashram-stilte...nu de laatste 2 dagen in het levendige en bruisende Delhi...

Delhi,maandag 22-10-2012

Haaaa lieve mensen.....

Even een heel snel berichtje vanuit ons hotel Ajay inDelhi.

(Hotel Ajay, Delhi)

Vanuit de stilte van de ashram, hebben we weer voeten op de aarde van Delhi gezet.Na een lange nachtelijke trip per trein zijn we dan oponze voorlaatste bestemming aangekomen.Het viel me op dat het treinstation zo schoon was!! Dit is niet normaal...overal vuilnisbakken...geen zwerfvuil op het spoor?? Dit station is zeker zo schoon als in Nederland....onderweg naar ons hotel Ajay viel ook heel erg op dat de hoofdwegen schoon waren....overal waren vuilnismannetjes aan het vegen. Blijkbaar hebben deze schoonmaakacties te maken met politiek of een investering van de regering? Wat ook opviel, waren de elektrische motorriksja's...Tsja...als je in een stad van 16 miljoen inwoners woont, moet je op een gegeven moment wel iets aan het milieu gaan doen. Als je nagaat wat voor een uitlaatgassen en brandstofverbruik er is, dan krab je je wel achter je oren...

Nu zijn we dus voor de laatste 2 dagen in ons hotel in Delhi. Het is een backpackers hotel. Er zijn hier allerlei nationaliteiten aanwezig. Veelal westerlingen vanwege het goede eten. De kamer van Spencer en mij was niet helemaal zuiver. De bedden waren wel schoon...maar op de grond kropen allerlei insecten...ook in de badkamer. Op een gegeven moment heb ik nog een kakkerlak een schouderklopje gegeven...hahaha....blijkt dat deze vanuit het rioolputje naar buiten klimmen. Spencer en ik besloten om het licht 's nachts aan te laten, waardoor de insecten zich niet laten zien.

We hebben wel zoveel mooie momenten in de ashram mee mogen maken, dat het voor mij hier vanuit Delhi onmogelijk is om daar over te vertellen. Ik kom daar in het verloop van de komende weken op terug. Ook worden er heel wat foto's bij gezet.

(Satyananda Ashram, Munger)

(Swami Niranjan)

Ik kan nu alleen maar zeggen, dat het voor iedereen persoonlijk een geweldige ervaring is geweest in India...in de ashram bij Swami Niranjan. Ik vond het fantastisch om ditmet deze fijne groep te mogen doen. Nu nog de laatste paar dagen in Delhi, waarna we morgenavond gaan vertrekken richting Amsterdam.

Ik wil vanuit iedereen de hartelijke groeten doen naar het thuisfront!!! Ik ga nu nog even shoppen...

Morgenga ik samen met Mary en Corrynaar het Lodi park. Even nog genieten van het mooie groen en de rust!

Met IEDEREEN gaat het verder heelgoed!!!!!
Tot woensdag!!

Namaste Ron

Nog even een laatste update...bezoek schooltje Aryan....Shanti Ashram..Lotus Lounge

Varanasi, vrijdag 12 oktober 2012 'Nog even een laatste update...bezoek schooltje Arjan....Shanti Ashram.....Lotus Lounge'

Toch nog even een laatste update. Vanmorgen heel vroeg op. We zijn om 06.00 uur vertrokken naar het schooltje van Aryan. Voor de duidelijkheid:Chien (dochter van Maaike en Aris) heeft 7 jaar geleden, vanuit een schoolproject een half jaar les gegeven aan kinderen in de Shanti Ashram. Chien heeft toen Aryan bijgeschoold in het lesgeven. Vanmorgen zijn we dus naar zijn schooltje gereden. Het was een tochtje met de motorriksja van ongeveer een half uur over de meest slechte wegen die je maar kunt voorstellen.

De lessen vonden plaats boven op een dak van een groot huis. Kansarme jongeren krijgen hier bijles/scholing om daarna de lessen te kunnen volgen op vervolgonderwijs in Varanasi. Gelukkig zagen we ook Indiase meisjes. Zij zijn meestal in het huishouden nodig en kunnen deze lessen helaas niet volgen.

Na nog even genoten te hebben van wat zoutjes, koekjes en Chai, zijn we doorgereden naar de Shanti Ashram (schooltje van Frans Baartmans), die ik 7 jaar geleden ook bezocht heb. Het valt me heel erg op dat ik me hier heel erg vertrouwd voel op deze plek. Het lijkt ook wel op een stukje paradijs op aarde. Zo vredig en stil! Voor mij heel even thuiskomen.

Het viel me daar meteen op dat het zo groen was. Alles was geweldig mooi dicht gegroeid, terwijl het destijds zo kaal was. De huisjes zagen er prima onderhouden uit. Ik zag nog een tegeltje van Chandra (Chien)aan de muur hangen. Het ontroerd me enigszins, want ze is er nu niet bij.....Helaas is de Shanti Ashram niet meer operationeel. Er wordt nog bekeken wat ze met het schooltje gaan doen. Ik ben heel erg blij dat ik hier nog een keer ben geweest. Wellicht voor de laatste keer...jammer....

Doorgereden naar het huis waar Aryan met z'n 6 broers en 4 zussen is opgegroeid. We waren toen een echte bezienswaardigheid voor de dorpsbewoners. Enkele van zijn broers en zussen wonen er nog.Minimale wooncomfort in een open hutje. Onzevoeten werden nog even aangeraakt bij het afscheid nemen.

Hierna nog even snel een bezoek aan de ouders van Aryan. Zij bezitten een klein boerderijtje met een klein stukje grond, waar ze bloemen op verbouwen.

Deze bloemen gebruiken ze voor het maken van bloemenkransen. Deze bloemenkransen kun je bijvoorbeeld overal aan de Ganges kopen. Ze krijgen per bloemenkrans 1 roepie betaald, terwijl ze voor 10 roepies aan de Ganges worden verkocht.

We gaan ook nog even langsbij Sangram thuis. We werden hartleijk ontvangen door zijn vrouw met 2 kindertjes. Daar een heel lekker lokaal gerecht op met een soort zoetige jelly bean....heerlijk! Toen teruggereden naar ons hotel. Sangram mopperde dat heel het geld dat ie verdient opgaat aan het eten om z'n gezin te onderhouden. Hij wist ook te vertellen dat brandstof niet meer te betalen is.....

Morgen is mijn dochter Simone jarig. Ze wordt dan 20 jaar. Het zal moeilijk zijn om haar te kunnen feliciteren. Het is de vraag of ik haar uberhaupt kan bellen. In de ashram kan dat maar op een bepaald tijdstip. Ik ga het in elk geval proberen. Maar voor de zekerheid: 'Simoontje...van harte gefeliciteerd alvast en vele kusjes....veel plezier morgenavond met Touch Down!'.

Het vandaag onze laatste dag hier in Varanasi. Zojuist nog even de laatste roepies gepind. Mijn laatste was opgehaald bij het strijkmannetje aan de overkant. Ik ben met Mary naar stalletje gelopen voor een plastic bakje voor haar flesjes olie die ze gekocht heeft. Ab....de groetjes van haar. (vroeg ze nog even aan me)

We zijn er met z'n allen wel aan toe om naar de ashram in Munger te gaan. Het is nu lang genoeg geweest in Varanasi. Het is ook het verlangen om Swami Niranjan te zien en om de cursus te volgen.

Vanavond ben ik samen met de dames Alde, Mary, Yvonne en Karlijn gaan wandelen langs de Ganges. Je loopt dan vlak langs de rivier over de ghats richting de Main Ghat (Dashashwamedh Ghat). Je loopt dan vlak langs al die mooie gebouwen die we vanaf de boot zagen. Jammer dat ik dit niet een paar dagen eerder ook gedaan had. Overigens op sommige dagen bij hoog water kun je niet over de ghats lopen omdat ze onderwater staan. Een ghat is een doorgang met treden naar de Ganges. Vlak na het hoog water ook niet, omdat er dan veel modder ligt. Dat moet dan eerst worden opgeruimd. Dat was nu gebeurd. Je kon er gemakkelijk lopen. Onderweg zijn we op een ghat nog even 'stil' gezeten. Onvoorstelbaar wat voor geluiden je allemaal hoort. Uiteenlopend van spelende kinderen...motorbootjes....belletjes....mantra's....dierengeluiden...enzovoorts.....

Op een gegeven moment zijn we verder gaan lopen...Mary is in Varanasi goed bekend. Ze is hier enkele jaren geleden maar liefst 7 weken geweest. Zij wist dus een heel mooie lounge bar, de Lotus Lounge. Daar aangekomen ging je met een trap omhoog tot aan een dakterras. Hier had je geweldig uitzicht over de Ganges. Er lagen allemaal ligkussens zodat je heerlijk languit kon genieten van een drankje of eten. Ik bestelde een lekkere kop koffie met chocolate cake. Eigenlijk heel decadent...hier languit zittend met een kop koffie en chocolade taart...terwijl een paar honderd meter verderop mensen bedelen. Een gemiddelde Indier zou hier geen geld aan uitgeen....maar dit moet je ook accepteren en je niet schuldig over voelen....echter, het doet wel iets met me. De cholate cake smolt op mijn tong...en de koffie was écht!...geen oploskoffie deze keer :) ...dus een moment zintuiglijk genot!

Na zo'n half uur daar gezeten te hebben was het tijd om weer terug te gaan. We besloten om met een klein motorbootje terug te varen. Een man met zijn kleine zoontje hebben ons naar Assi Ghat terug gebracht. Ik denk dat het manneke amper 4 jaar was. Hij was net als z'n vader een doorwinterde bootsman. Hij had rivierbenen...dat kon je goed zien. Dus al heel vroeg worden kinderen door hun vader opgeleid. Over een paar jaar zal dit kindje ook zijn eigen boot hebben...

In Assi Ghat aangekomen, ben ik direct doorgelopen naar het dakterras van Hotel Temple hier in de buurt. Met z'n allen hebben we hier gegeten. Hierna was er nog een paar uur tijd om naar mijn hotelkamer te gaan om mezelf op te frissen en te gaan slapen voordat de taxibus ons kwam ophalen.

Zo dat was het dan!....toch nog even een snelle update.

Van iedereen nogmaals de groeten:Corry, Karlijn, Diny, Alde, Tamara, Frans, Spencer, Aris, Maaike, Mary, Yvonne en ondertgetekende.

Liefs, Ron

'Reizen is een manier om vragen te stellen die je thuis niet stelt. Niet per se over het land in kwestie zelf, maar over jezelf'.

~Herman de Coninck

Tempelbezoek in Varanasi........een droom valt in duigen..

Varanasi, 11 oktober 2012 'Tempelbezoek in Varanasi........een droom valt in duigen..'

Vanmorgen ben ik samen met Yvonne wat tempels gaan bezoeken in Varanasi. Aan de overkant van ons hotel stond een oud mannetje met een fietsriksja. Met wat woorden en gebaren of hij ons naar wat tempels kon brengen....en uiteraard kon hij dat. Yvonne en ik zouden naderhand hem een nog overeen te komen bedrag betalen. Dat lag er natuurlijk ook aan of we lang zouden wegblijven en of hij een grote afstand zou moeten fietsen.

We zijn gestart met de Hanumantempel, oftewel de apentempel genoemd. We moesten onze tas, mobiele telefoons en camera's in een kluisje opbergen. Alles was beveiligd. Ik herinner me nog van de reis van 2009 dat er kort daarvoor een bomaanslag is geweest met zo'n 60 doden. Het had te maken met een kwestie tussen moslims en hindoes. Helaas kon ik hierdoor geen foto's maken. We zijn door de beveiliging en konden langs een soort apenkooi doorlopen naar het tempelcomplex. Het was al snel duidelijk waar we moesten zijn. Een paar rijen mannen en vrouwen stonden apart opgesteld. Met een paar roepies, of zoveel je kunt missen deed je een offergave tegenover een Brahman (priester). Hij bracht een stip aan op mijn voorhoofd. (ook wel Tika genoemd). Daarna is het de bedoeling dat je je hand opent, waarbij je Gangeswater in je handpalm krijgt met de bedoeling dat je dit opdrinkt. En dat moet je dus niet doen, anders word je ziek. Ik deed een gebaar alsof...daarna loop je achteruit rustig naar achteren.

Yvonne was inmiddels ook klaar en we zijn toen naar een bijgebouw gelopen. Hier zaten 3 brahmanen, en we werden met z'n tweeen uitgenodigd voor een puja (ritueel), waarbij we op een rietje matje moesten gaan zitten. We kregen opnieuw een Tika, een gezegend bloemetje in de handen, en er werden een aantal mantras door hen gezongen. Er werden koortjes rondom mijn pols gestrikt. Het was heel bijzonder. We kregen een of ander rijstbolletje en het is de bedoeling dat je dit dan opeet. Ook dit hebben we voor de zekerheid maar niet gedaan. Maar toen.....toen moest er opeens afgerekend gaan worden. Of we maar snel 500 Roepies wilden betalen...daar trapten we gelukkig niet in. We betaalden hen 50 roepies en zijn boos weggelopen. Je gaat je afvragen of dit nog wel zuiver op de graat is?

Ons riksjamannetje hadden we nog getrakteerd op een chai, en we gingen aan de overkant van de tempel wat drinken. Een gesloten flesje met Mangosap. Was lekker koel...en je moet blijven drinken....ze komen nog even langs met wat ijsblokjes...en ook dit kun je maar beter niet pakken.

Hierna gingen we door naar de Durgatempel...dit bleek een gloednieuwe tempel uit 2009 te zijn.

Zag er aardig uit maar een beetje aan onze tijd aangepast...dus blingbling met mooi marmer. Foto's nemen mocht dan wel.

Door naar de volgende...in mijn ogen de echteoudeDurgatempel.

Mooi rood aan de buitenkant. Binnen aangekomen de schoenen uit en het verzoek of we meteen wilde betalen..bah.. Wij naar binnen, werden weer gezegend,,,omhangen met een bloemenkrans en langzaam achteruitlopend naar achteren. Ook hier mocht niet gefotografeerd worden. Bij de schoenen teruggekomen zei het mannetje dat we weer moesten betalen. Nou ja zeg!! Ik reageerde boos met money, money, money...

Haaa.... ons riksjamannetje stond er nog.... Door naar Viswanath tempel....oftewel de Golden Temple. Vol verwachting door de smalle steegjes naar deze tempel. Onderweg nog een paar verkopertjes afgewimpeld...het lukt ons heel aardig om dit te doen. Ook een zonnebril dragen zorgt ervoor dat je geen direct oogcontact maakt met hen. Dat scheelt enorm. In de verte werd het alsmaar drukker..de tempel was dichtbij... We kregen te horen dat je een paspoort moest tonen en dat je overtuigend Hindoe moest zijn om de tempel te betreden....?? .......een droom valt in duigen.....! Wat een anti-climax.

We werden steeds benadert...door arme kindertjes...bedelend...en af en toe moet je wat geven. Dit keer kocht Yvonne wat te eten voor 2 kinderen. Een wat groter kind met een klein kindje op z'n arm....

Inmiddels was het na 13.00 uur en tijd om te gaan eten bij de German Bakery. Helaas was deze zaak overgenomen door Koreanen. De sfeer die het had in 2005 en 2009 was niet meer terug te vinden. Vies plakkerig menuboekje en een lange wachttijd voor ons eten, terwijl wij zo'n beetje de enige waren in deze zaak.

We besloten om weer met ons riksjamannetje terug te gaan naar ons hotel in Assi Ghat. Onderweg afgesproken met Yvonne om hem niet meer te betalen dan 200 Roepies. Dit verdient een riksjarijder met een dag hard werken. Voor onze chauffeur was dit voor een halve dag werken veel geld....en dan toch nog mopperen? Ach...en wij lachen ermee...we weten wel beter....we zijn het nu gewend.

Tjongejonge...wat hebben we toch mooie momenten mogen genieten, hier in Varanasi! Wat is India toch rijk aan rituelen. Dankbaarheid en devotie....Morgen (vrijdag 12 oktober) de laatste dag in Varanasi. We vertrekken dan in de avond per slaaptrein naar de ashram in Munger. In Munger hebben we dan de cursus in de bijzondere techniek ' Ajapa Dharana'.

(foto's: Ashram in Munger ook wel Ganga Darshan genoemd)

Vanaf dat moment zal het op deze reisweblog stil worden. Ik heb in de ashram geen mogelijkheid voor internet, en dat is ook niet de bedoeling.
Morgen is het nog even een rustdagje...onszelf voorbereiden voor de treinreis, misschien nog een wasje en dan uitchecken. We verlaten alle drukte, hectiek, chaos, maar ook schoonheid en gaan op weg naar de stilte....

Onze fijne groep:Corry, Karlijn, Diny, Alde, Tamara, Frans, Spencer, Aris, Maaike, Mary, Yvonne en ikzelf nemen alvast afscheid van jullie! Pas goed op jullie zelf! Ik laat wel weer van me horen.

Groetekus Ron

Bezoek Ashray Social center...levenswerk van Frans Baartmans

Varanasi, woensdag 10 oktober 2012 'Bezoek Ashray Social Center'

Vanmorgen stond er weer iets bijzonders op het programma. We gaan met z'n allen naar Ashray Social Center. Dit is het kliniekje/schooltje van missiepater Frans Baartmans. Hij heeft hier heel zijnhart en ziel aangegeven.Heel toevallig is Frans in Nederland terwijl wij hier een bezoek brengen. In 2009 ben ik hier ook geweest. Ik ben benieuwd hoe het er nu uitziet?
Met fietsriksjas zijn we er naar toe gereden. Het is niet ver van ons hotel vandaan.

Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door een woordvoerder van Ashray. Uiteraardmet een kopje Chai. We hebben toen onze spulletjes die we wilden weggeven uitgepakt. Heel veel schriften, pennen, linealen, maar ook bijzonder veel verbandmiddelen lagen uitgestald op tafel. Deze spullen zijn hier HARD nodihg. Verbandmiddelen zijn zeer kostbaar. We kregen een rondleiding van Sangram. Ik ken hem nog van 2009. Hij is hier Social werker en heeft veel contact met de bevolking van Nagwa (wijk in Varanasi). Beneden in het gebouw was een klein ingericht ziekenhuisje, waar een paar keer perweek een dokter en verpleegster aanwezig zijn. Mensen krijgen hier gratis behandeling. Mensen die 'iets' kunnen missen, mogen zelf wat bijdragen.

(Onze meegebrachte spullen, zoals pennen, schriften en verbandmiddelen)

We gingen naar boven...en daar zat de hele ruimte vol met kinderen varierend uit verschillende leeftijden. Schattige snoetjes en zeer geconcentreerd aan het werk. De overige kleine klaslokaaltjes zaten overvol. De kinderen en leerkrachten waren heel blij om ons te zien. Er hing een heel prettige sfeer in de lokaaltjes. Als de school uit is, krijgen de kinderen allemaal nog een maaltijd en een lepel ayurvedische krachtpasta voordat ze naar huis gaan. Alleen daarom is het belangrijk dat ze komen....goed onderwijs en eten!

Na het bezoek boven, zijn we met Sangram naar de tuinen gegaan.

Deze zijn wat verder weg gelegen. De mensen kunnen hier gratis een stukje grond lenen, waardoor ze zelf groenten kunnen verbouwen om zelf te kunnen eten. Dat wat ze overhouden, kunnen ze zelf als opbrengst houden. Op deze manier kunnen ze zichzelf in hun levensbehoefte voorzien. Vrouwen kunnen er naailes krijgen....dus onafhankelijkheid is het meest belangrijke wat er bestaat. Laten we hopen voor een betere toekomst voor deze kinderen........

We namen afscheid van Sangram en zijn toen met een warm hart teruggereden.

Het is nu 17.45 uur, terwijl ik dit in het centrum van Varanasiopschrijf. Overal in heel Varanasi valt af en toe de elektriciteit uit....ook dat is India.....

Straks ga ik naar de Main Ghat in Varanasi. Hier wordt de Arati gedaan; dit is de vuurceremonie zoals je kunt zien op de webfoto bovenaan dit reisweblog. Hier zie je enkele van de brahmanen die met o.a. met vuur de ceremonie uitvoeren.

Ik loop hier nog effe in de hitte door te stad, terwijl jullie........hahaha..