Varanasi, vrijdag 12 oktober 2012 'Nog even een laatste update...bezoek schooltje Arjan....Shanti Ashram.....Lotus Lounge'

Toch nog even een laatste update. Vanmorgen heel vroeg op. We zijn om 06.00 uur vertrokken naar het schooltje van Aryan. Voor de duidelijkheid:Chien (dochter van Maaike en Aris) heeft 7 jaar geleden, vanuit een schoolproject een half jaar les gegeven aan kinderen in de Shanti Ashram. Chien heeft toen Aryan bijgeschoold in het lesgeven. Vanmorgen zijn we dus naar zijn schooltje gereden. Het was een tochtje met de motorriksja van ongeveer een half uur over de meest slechte wegen die je maar kunt voorstellen.

De lessen vonden plaats boven op een dak van een groot huis. Kansarme jongeren krijgen hier bijles/scholing om daarna de lessen te kunnen volgen op vervolgonderwijs in Varanasi. Gelukkig zagen we ook Indiase meisjes. Zij zijn meestal in het huishouden nodig en kunnen deze lessen helaas niet volgen.

Na nog even genoten te hebben van wat zoutjes, koekjes en Chai, zijn we doorgereden naar de Shanti Ashram (schooltje van Frans Baartmans), die ik 7 jaar geleden ook bezocht heb. Het valt me heel erg op dat ik me hier heel erg vertrouwd voel op deze plek. Het lijkt ook wel op een stukje paradijs op aarde. Zo vredig en stil! Voor mij heel even thuiskomen.

Het viel me daar meteen op dat het zo groen was. Alles was geweldig mooi dicht gegroeid, terwijl het destijds zo kaal was. De huisjes zagen er prima onderhouden uit. Ik zag nog een tegeltje van Chandra (Chien)aan de muur hangen. Het ontroerd me enigszins, want ze is er nu niet bij.....Helaas is de Shanti Ashram niet meer operationeel. Er wordt nog bekeken wat ze met het schooltje gaan doen. Ik ben heel erg blij dat ik hier nog een keer ben geweest. Wellicht voor de laatste keer...jammer....

Doorgereden naar het huis waar Aryan met z'n 6 broers en 4 zussen is opgegroeid. We waren toen een echte bezienswaardigheid voor de dorpsbewoners. Enkele van zijn broers en zussen wonen er nog.Minimale wooncomfort in een open hutje. Onzevoeten werden nog even aangeraakt bij het afscheid nemen.

Hierna nog even snel een bezoek aan de ouders van Aryan. Zij bezitten een klein boerderijtje met een klein stukje grond, waar ze bloemen op verbouwen.

Deze bloemen gebruiken ze voor het maken van bloemenkransen. Deze bloemenkransen kun je bijvoorbeeld overal aan de Ganges kopen. Ze krijgen per bloemenkrans 1 roepie betaald, terwijl ze voor 10 roepies aan de Ganges worden verkocht.

We gaan ook nog even langsbij Sangram thuis. We werden hartleijk ontvangen door zijn vrouw met 2 kindertjes. Daar een heel lekker lokaal gerecht op met een soort zoetige jelly bean....heerlijk! Toen teruggereden naar ons hotel. Sangram mopperde dat heel het geld dat ie verdient opgaat aan het eten om z'n gezin te onderhouden. Hij wist ook te vertellen dat brandstof niet meer te betalen is.....

Morgen is mijn dochter Simone jarig. Ze wordt dan 20 jaar. Het zal moeilijk zijn om haar te kunnen feliciteren. Het is de vraag of ik haar uberhaupt kan bellen. In de ashram kan dat maar op een bepaald tijdstip. Ik ga het in elk geval proberen. Maar voor de zekerheid: 'Simoontje...van harte gefeliciteerd alvast en vele kusjes....veel plezier morgenavond met Touch Down!'.

Het vandaag onze laatste dag hier in Varanasi. Zojuist nog even de laatste roepies gepind. Mijn laatste was opgehaald bij het strijkmannetje aan de overkant. Ik ben met Mary naar stalletje gelopen voor een plastic bakje voor haar flesjes olie die ze gekocht heeft. Ab....de groetjes van haar. (vroeg ze nog even aan me)

We zijn er met z'n allen wel aan toe om naar de ashram in Munger te gaan. Het is nu lang genoeg geweest in Varanasi. Het is ook het verlangen om Swami Niranjan te zien en om de cursus te volgen.

Vanavond ben ik samen met de dames Alde, Mary, Yvonne en Karlijn gaan wandelen langs de Ganges. Je loopt dan vlak langs de rivier over de ghats richting de Main Ghat (Dashashwamedh Ghat). Je loopt dan vlak langs al die mooie gebouwen die we vanaf de boot zagen. Jammer dat ik dit niet een paar dagen eerder ook gedaan had. Overigens op sommige dagen bij hoog water kun je niet over de ghats lopen omdat ze onderwater staan. Een ghat is een doorgang met treden naar de Ganges. Vlak na het hoog water ook niet, omdat er dan veel modder ligt. Dat moet dan eerst worden opgeruimd. Dat was nu gebeurd. Je kon er gemakkelijk lopen. Onderweg zijn we op een ghat nog even 'stil' gezeten. Onvoorstelbaar wat voor geluiden je allemaal hoort. Uiteenlopend van spelende kinderen...motorbootjes....belletjes....mantra's....dierengeluiden...enzovoorts.....

Op een gegeven moment zijn we verder gaan lopen...Mary is in Varanasi goed bekend. Ze is hier enkele jaren geleden maar liefst 7 weken geweest. Zij wist dus een heel mooie lounge bar, de Lotus Lounge. Daar aangekomen ging je met een trap omhoog tot aan een dakterras. Hier had je geweldig uitzicht over de Ganges. Er lagen allemaal ligkussens zodat je heerlijk languit kon genieten van een drankje of eten. Ik bestelde een lekkere kop koffie met chocolate cake. Eigenlijk heel decadent...hier languit zittend met een kop koffie en chocolade taart...terwijl een paar honderd meter verderop mensen bedelen. Een gemiddelde Indier zou hier geen geld aan uitgeen....maar dit moet je ook accepteren en je niet schuldig over voelen....echter, het doet wel iets met me. De cholate cake smolt op mijn tong...en de koffie was écht!...geen oploskoffie deze keer :) ...dus een moment zintuiglijk genot!

Na zo'n half uur daar gezeten te hebben was het tijd om weer terug te gaan. We besloten om met een klein motorbootje terug te varen. Een man met zijn kleine zoontje hebben ons naar Assi Ghat terug gebracht. Ik denk dat het manneke amper 4 jaar was. Hij was net als z'n vader een doorwinterde bootsman. Hij had rivierbenen...dat kon je goed zien. Dus al heel vroeg worden kinderen door hun vader opgeleid. Over een paar jaar zal dit kindje ook zijn eigen boot hebben...

In Assi Ghat aangekomen, ben ik direct doorgelopen naar het dakterras van Hotel Temple hier in de buurt. Met z'n allen hebben we hier gegeten. Hierna was er nog een paar uur tijd om naar mijn hotelkamer te gaan om mezelf op te frissen en te gaan slapen voordat de taxibus ons kwam ophalen.

Zo dat was het dan!....toch nog even een snelle update.

Van iedereen nogmaals de groeten:Corry, Karlijn, Diny, Alde, Tamara, Frans, Spencer, Aris, Maaike, Mary, Yvonne en ondertgetekende.

Liefs, Ron

'Reizen is een manier om vragen te stellen die je thuis niet stelt. Niet per se over het land in kwestie zelf, maar over jezelf'.

~Herman de Coninck