Varanasi, woensdag 10 oktober 2012 'Bezoek Ashray Social Center'

Vanmorgen stond er weer iets bijzonders op het programma. We gaan met z'n allen naar Ashray Social Center. Dit is het kliniekje/schooltje van missiepater Frans Baartmans. Hij heeft hier heel zijnhart en ziel aangegeven.Heel toevallig is Frans in Nederland terwijl wij hier een bezoek brengen. In 2009 ben ik hier ook geweest. Ik ben benieuwd hoe het er nu uitziet?
Met fietsriksjas zijn we er naar toe gereden. Het is niet ver van ons hotel vandaan.

Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door een woordvoerder van Ashray. Uiteraardmet een kopje Chai. We hebben toen onze spulletjes die we wilden weggeven uitgepakt. Heel veel schriften, pennen, linealen, maar ook bijzonder veel verbandmiddelen lagen uitgestald op tafel. Deze spullen zijn hier HARD nodihg. Verbandmiddelen zijn zeer kostbaar. We kregen een rondleiding van Sangram. Ik ken hem nog van 2009. Hij is hier Social werker en heeft veel contact met de bevolking van Nagwa (wijk in Varanasi). Beneden in het gebouw was een klein ingericht ziekenhuisje, waar een paar keer perweek een dokter en verpleegster aanwezig zijn. Mensen krijgen hier gratis behandeling. Mensen die 'iets' kunnen missen, mogen zelf wat bijdragen.

(Onze meegebrachte spullen, zoals pennen, schriften en verbandmiddelen)

We gingen naar boven...en daar zat de hele ruimte vol met kinderen varierend uit verschillende leeftijden. Schattige snoetjes en zeer geconcentreerd aan het werk. De overige kleine klaslokaaltjes zaten overvol. De kinderen en leerkrachten waren heel blij om ons te zien. Er hing een heel prettige sfeer in de lokaaltjes. Als de school uit is, krijgen de kinderen allemaal nog een maaltijd en een lepel ayurvedische krachtpasta voordat ze naar huis gaan. Alleen daarom is het belangrijk dat ze komen....goed onderwijs en eten!

Na het bezoek boven, zijn we met Sangram naar de tuinen gegaan.

Deze zijn wat verder weg gelegen. De mensen kunnen hier gratis een stukje grond lenen, waardoor ze zelf groenten kunnen verbouwen om zelf te kunnen eten. Dat wat ze overhouden, kunnen ze zelf als opbrengst houden. Op deze manier kunnen ze zichzelf in hun levensbehoefte voorzien. Vrouwen kunnen er naailes krijgen....dus onafhankelijkheid is het meest belangrijke wat er bestaat. Laten we hopen voor een betere toekomst voor deze kinderen........

We namen afscheid van Sangram en zijn toen met een warm hart teruggereden.

Het is nu 17.45 uur, terwijl ik dit in het centrum van Varanasiopschrijf. Overal in heel Varanasi valt af en toe de elektriciteit uit....ook dat is India.....

Straks ga ik naar de Main Ghat in Varanasi. Hier wordt de Arati gedaan; dit is de vuurceremonie zoals je kunt zien op de webfoto bovenaan dit reisweblog. Hier zie je enkele van de brahmanen die met o.a. met vuur de ceremonie uitvoeren.

Ik loop hier nog effe in de hitte door te stad, terwijl jullie........hahaha..